Prosić, prośbę wypowiadać, wnosić ją, upraszać, domagać ś. czego od kogo, błagać kogo o co, I molestować, suplikę do kogo wnosić: proszę cię, zrób to i to = uprzejmy sposób zwracania ś. do kogo o co: proszę pani, proszę pana i t. d.;
p. na klęczkach, usilnie = upraszać z poniżeniem godności własnej, żebrać o co;
p. o rękę panny,
p. pannę o rękę = oświadczać ś.;
p. Boga = modlić ś.;
p. o miłosierdzie = błagać, zaklinać;
p. kogo o łaskę, o jałmużnę, o pomoc, o posłuchanie, o pożyczkę i t. d.;
p. chleba = żebrać;
p. pieca w kumy = zabawa dziecięca; proszę, żeby tego nie było więcej = żądam, rozkazuję; w łagodnej formie: przepraszam; proszę a. proszę częściej = nic nie szkodzi; dziękuję! — proszę! = niema za co dziękować; zapraszać, wzywać, inwitować kogo do siebie:
p. na obiad, na wieczerzę, na bal, na karty, na wesele i t. d.; wstawiać ś., przyczyniać ś., przemawiać za kim, orędować;
p. ś., być proszonym, dać ś. prosić; błagać przebaczenia, wypraszać ś., prosić o litość, o miłosierdzie, dopraszać ś. czego; domagać ś.: ten widok aż ś. prosi pędzla i farb = żeby go wyrysować, wymalować: ta suknia aż ś. prosi, żeby ją ścieśnić = jest za obszerna;
p. ś. do czego, dokąd = napraszać ś., wpraszać ś., narzucać ś., napierać ś.
Strona w Wikisłowniku
