M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Przystawać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Przystawać, dok. Przystać; idąc, jadąc, płynąc, coraz stawać, zatrzymywać ś.; przylegać szczelnie, przypadać, pasować, być do miary, leżeć gładko, dobrze leżeć; licować, uchodzić, wypadać, być właściwym, być przyzwoitym, być stosownym: nie przystoi ci ś. gniewać, czyń, jak mężowi przystało; przylepiać ś., przyklejać ś., przylegać, przyczepiać ś.: przystaje mu do rąk = kradnie, jest złodziejem, jest nieuczciwy; ten zamysł przystał mi do serca = podobał mi ś.; p. do kogo = czepiać ś. go, narzucać mu ś. natrętnie; p. do kogo = przechodzić na czyją stronę, stawać ś. jego stronnikiem, przechodzić do kogo na służbę; p. do wojska, do piechoty, do ułanów = zaciągać ś., wstępować; p. na co, godzić ś. na co, przyzwalać, zezwalać, przyjmować jakąś propozycję, jakieś warunki, akceptować co.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.