Realizm,
łć., sposób myślenia, oparty wyłącznie na zmysłowym postrzeganiu i doświadczeniu, odrzucający ideje, ideały, zadowalający się rzeczywistością i stosujący się do niej; kierunek filozoficzny, uważający rzeczywistość świata za istotną i niezależną od naszych wrażeń; w filozofji scholastycznej: pogląd, że istnienie pojęć ogólnych jest rzeczywiste (przeciwieństwo: nominalizm); w literaturze i sztuce: dążenie do jak najwierniejszego naśladowania natury bez uwzględnienia idealnych, duchowych pierwiastków; przedmiotowość.