M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Słońce

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Słońce, stała gwiazda, wydzielająca światło i ciepło, dokoła której krąży ziemia i planety, ośrodek systemu planetarnego; każda gwiazda stała; miejsce oświecone przez słońce, a nie przysłonięte cieniem: leżeć na s-u, wychodzić na s.; w s-u śnieg prędzej topnieje; gatunek fajerwerku; przen., radość, szczęście; coś pięknego, uroczego; ideał, wzór; coś świecącego, promiennego; nimb, aureola, światłość; pod s-em = na ziemi, na świecie; jedno s. dość na ziemi = mówi ś. o dwu ludziach, którzy znosić ś. nawzajem nie mogą; rzucać ś. z motyką na s. = chcieć osiągnąć rzeczy, niemożliwe do urzeczywistnienia; to pewne, jak s. na niebie = nie ulega żadnej wątpliwości; plamy na s-u szukać = upatrywać usterek w człowieku bez zarzutu a. w rzeczy doskonałej; oko s-a = krąg, tarcza słońca; na s-u kogo, co mieć = naśladować; nim s. wejdzie, rosa oczy wyje = niepewna nadzieja poprawy losu.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.