M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Sługa

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Sługa, mężczyzna służący, pozostający u kogoś na służbie: s. Boży, Chrystusowy, s. ołtarza = ksiądz; s. sług Bożych = papież, ojciec święty; s. kościelny = zakrystjan; s. słowa Bożego = minister protestancki, predykant; s. miejski = policjant, pachołek; s. marszałkowski = ceklarz, oprawca; s. sądowy = woźny; s. Melpomeny = aktor; s. jakiej damy = wielbiciel, adorator; s.! najniższy s., s. uniżony, powolny s., pokorny s. = ugrzeczniony sposób witania i żegnania kogoś, a. zakończenia listuj, uniżony! = żegnam cię!, bywaj mi zdrów!, nie chcę z tobą mieć do czynienia; kobieta służąca, służebna, służebnica; s-gi go zjadły = miał ich za dużo; kto ma s-gi, te mu robią długi = narażają na duże wydatki.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.