M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Szarpać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Szarpać, dok. Szarpnąć; rozdzierać na sztuki, na kawałki, rozrywać, rozszarpywać, ćwiartować; targać, rwać; wyrywać, zrywać, urywać, zdzierać; s. kogo, targać, szamotać, ciągnąć w różne strony gwałtownie; ogołacać, rabować, kraść, okradać; nadużywać, wyzyskiwać; (o broni palnej) uderzać kolbą podczas wystrzału; przen., dręczyć, nękać, męczyć, trapić, gryźć; szkalować, zbezczeszczać: s. cudzą sławę; s-ie mię = mam bóle rozdzierające, rwie mię; s. ś., wydzierać ś., szamotać ś., robić ruchy gwałtowne dla wydarcia ś. z czyich rąk; porywać ś., rzucać ś., miotać ś. na kogo, chcieć go uderzyć; targać ś. na kogo a. na co; ośmielać ś. coś zrobić, być tak zuchwałym, by przedsięwziąć co; zabierać ś. niecierpliwie do czego, chcieć co zaraz zrobić, rwać ś. do czego; (o koniu) chcieć zaraz ruszyć z miejsca; szamotać ś. z kim, walczyć z kim, mocować ś. z kim; s. ś. o co, bić ś. o co, chcieć sobie co nawzajem wydrzeć.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.