M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Szczyt

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Szczyt, tarcza, puklerz, pawęża; najwyższa część domu, wierzchołek budynku, przedłużenie ściany aż do dachu, zakończenie dachu; najwyższy punkt czego, wierzchołek, wierzch: s. góry, s. pagórka, s. drzewa i t. p.; stożkowata wyniosłość górska; górna strefa w marzeniu duchowym, górne uniesienie ducha: dążyć ku s-om; najwyższe napięcie, najwyższy stopień czego: być u s-u sławy, potęgi, to s. naiwności; s. marzeń = życzenie, pragnienie czegoś trudnego do osiągnięcia; przen., ucieczka, obrona, ochrona; ozdoba, zaszczyt; odrostek kostny łopatki, łączący ś. z obojczykiem; u ptaków: środek grzbietu, dziobu, wyższej części szczęki od nasady aż do końca; s. płuca = wierzchołek; s. choroby = największe natężenie choroby; mierzyć, sypać, nasypywać ze s-em = z czubem.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.