Uchodzić,
dok. Ujść; idąc, przebywać, przechodzić: uszedł dwie mile; idąc oddalać ś., uciekać, umykać, znikać:
u. z życiem, z duszą = ocalić życie w ucieczce; ani ich noga nie uszła = wszyscy zginęli; ujść cało, zdrowo, żywo = ocalić ś. szczęśliwie z niebezpieczeństwa;
u. z więzienia = uciekać; (o płynach) wypływać, wyciekać, wylewać ś.: krew
u-i z rany, wino z beczki, rzeka
u-i do morza = wlewa ś., wpada;
u. czego, nie narażać ś. na co, nie podpadać pod co, unikać, chronić ś.:
u. pogoni, niebezpieczeństwa, kary, śmierci, niewoli;
u. czyjejś uwagi, pamięci; (o czasie) przemijać, upływać;
u. za co, być uważanym, być poczytywanym;
u. kogo, poskromić, ukrócić;
u-i mu to = pozostaje bezkarnym; to ci nie ujdzie na sucho a. płazem = zapłacisz za to!, popamiętasz!; to nie
u-i = nie godzi ś., nie przystoi, nie wypada; ujdzie to = jako tako, nie najgorzej;
u. s., zmęczyć ś., zmordować nadmiernym chodzeniem.
Strona w Wikisłowniku
