Udawać, naśladować:
u. czyjś głos, czyjś chód, czyjeś ruchy,
u. kogo; chcieć, usiłować uchodzić za to, czym ś. nie jest:
u. pana,
u. zucha,
u. warjata; okazywać zewnętrznie to, czego ś. nie czuje w duszy, zmyślać:
u. radość, smutek, odwagę;
u. co przed kim, wmawiać coś w kogo;
u. co za co, podawać jedno za drugie,
u. fałsz za prawdę;
u. kogo przed kim, oskarżać, denuncjować;
u. co gdzie, kierować, obracać:
u. oczy za kim;
u. głupiego = czynić pozory, jakby ś. o niczym nie wiedziało; nie
u-aj! = nie bądź obłudny!, nie graj komedji!; bądź naturalny!;
u. ś., odnosić pożądany skutek, powodzić ś., doznawać powodzenia: udało
mnmu ś. = powiodło ś., poszczęściło mu ś.; podobać ś.;
u. ś. za kogo, chcieć uchodzić za kogo a. za co, brać na siebie pozór, postać, kształt czyj, cechy charakterystyczne czyje;
u.ś. czym, chlubić ś., szczycić ś.;
u. ś. w kogo, w co, stawać ś. do niego podobnym, wdawać ś. w niego, kształtować ś. podług kogo, czego;
u. ś. dokąd = dążyć, zmierzać, obracać ś., iść, ruszać w podróż;
u. ś. do kogo, zwracać ś.:
u. ś. do kogo o radę, o pomoc,
u. ś. pod czyją obronę, opiekę;
u. ś. w podróż, w drogę = wyjeżdżać, wyruszać;
u. ś. na spoczynek = iść spać;
u. ś. na co = w jakim celu:
u. ś. na bal; robić coś z zapałem; oddawać ś. czemu bez pamięci:
u. ś. do czego, uciekać ś.:
u.ś. do próśb, do gróźb, do ostatecznego środka;
u. ś. na co do czego, być pożytecznym, przydawać ś., nadawać ś.
Strona w Wikisłowniku
