Upadać,
dok. Upaść; z położenia prostopadłego przechodzić w poziome, przewracać ś., wywracać ś., obalać ś., padać; z wyższego poziomu przechodzić na niższy, spadać: śnieg, deszcz upadł;
przen., dochodzić do ruiny, do upadku, niszczeć, niweczyć ś., rujnować ś.;
przen., popełniać grzech, wykraczać przeciw przepisom moralności; w szczególności popełniać grzech cudzołóstwa (zwłaszcza o pannie a. wogóle o kobiecie); tracić coś, pozbawiać ś. czegoś, wyzbywać ś. czegoś, podupadać na czym:
u. na siłach, na umyśle, na odwadze; nie móc przetrzymać czegoś, tracić siły pod wpływem czegoś:
u. pod brzemieniem smutku, niedoli, hańby i t. p.;
u. ś., rozpadać ś., pękać, rozłamywać ś.
Strona w Wikisłowniku
