M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Walić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Walić, dok. Walnąć; uderzać, stukać, bić, łomotać, okładać kijem, ranić szablą, grzmocić; uderzając przewracać, rozwalać, obalać, burzyć; porywać, unosić z sobą gwałtownie; rzucać na stos, na kupę, zwalać bez ładu, nieporządnie, sypać na kupę: rzucać, ciskać na kogo, aby go przygnieść, poranić, zabić; przen., zwalać na kogo winę, obarczać go odpowiedzialnością, ciężarem nieszczęścia niezasłużonego; w. sukno = folować; w. ś., przewracać ś., obalać ś.. rujnować ś., dochodzić do upadku; bić ś. wzajemnie kijami, grzmocić siebie nawzajem; spadać, zwalać ś. na kogo, przygniatać go moralnie swym ciężarem; iść: gromadą, masą, hurmem, z hałasem, sunąć szumnie, w wielkiej ilości, w mnóstwie; deszcz w-i = pada gwałtownie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.