M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Weksel

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Weksel, nm., wymian, piśmienne zobowiązanie ś., napisane w formie przez prawo handlowe ściśle przepisanej, wypłacenia osobie drugiej lub na zlecenie tejże osobie trzeciej oznaczonej kwoty, w oznaczonym czasie i miejscu; w. ciągniony a. trasowany — p. Trata; w. dęty = weksel grzecznościowy; w. domicylowany = weksel, w którym wskazane jest mieszkanie, gdzie wypłata ma być dokonana; w. prosty albo suchy, jest zobowiązaniem pomiędzy dwiema tylko osobami, przyczyni ta, na której zlecenie jest wystawiony, może upoważnić osobę trzecią do odbioru należności; w. prima, w. secunda, w. tercja, jest to jeden i ten sam weksel, wystawiony w kilku egzemplarzach: w. sola — p. Sola weksel: w-u kurs — p. Kurs wekslu; w. na kolei żelaznej: zwrotnica, służąca do obrotu i skierowania parowozu, wagonów z jednych szyn na drugie (fig.); w. demolicyjny — p. Demolicyjny.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.