Wypuszczać,
dok. Wypuścić; pozwalać wyjść ze środka czego, uwalniać z zamknięcia, oswobadzać, wyzwalać; pozwalać wysuwać ś., wypędzać, przestając trzymać, podtrzymywać co; puszczać w obieg, podawać do użytku publicznego; szyjąc, budując, krając coś, tak czynić, aby coś wystawało; o ziemi: pozwalać, że wyrasta coś; o roślinie: wyrastać, dostawać nowych pędów, liści, kwiatów;
w. co komu, dawać w dzierżawę, w arendę, na pewien czas na pewnych warunkach; opuszczać coś przy czytaniu, przepisywaniu, wymawianiu, przerysowywaniu itp.;
w. zwierzynę = nie strzelać do niej, gdy ś. blizko zerwie, lecz czekać, aż ś. oddali na odległość strzału;
w. komu = popuszczać mu cugle, pozwalać mu biec w cwał;
w. powietrze, dech = oddychać;
w. ducha = umierać, konać;
w. z rąk np. władzę = wyrzekać ś. jej;
w. z rąk jaki interes = nie brać ś. do niego, nie korzystać ze sposobności,
w. słowa, głos = odzywać ś.;
w. urynę, kał = oddawać, wydzielać;
w. pocisk ze strzelby, kulę = wysyłać, wyrzucać;
w. żądło = wysuwać;
w. suknię = podłużać ją przez wszycie nowych cząstek, poszerzać ją;
w. ś., być wypuszczanym; wyrastać; rzucać ś., puszczać ś. pędem w pewnym kierunku, udawać ś. w skok.
Strona w Wikisłowniku
