M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wyrywać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wyrywać, dok. Wyrwać; rwąc wydobywać, wyciągać siłą i z rozmachem, wydzierać coś mocno osadzonego; wypędzać, wyganiać, wyrugowywać kogo skąd; uderzając, wyłamywać, robić otwór, wybijać; porywać kogo, co gwałtem, odbierać przemocą; w. kogo z czego, siłą uwalniać, wyzwalać gwałtem; w. chwasty = pleć; w. sobie włosy z głowy = rozpaczać; w. ucznia = pytać go z zadanej lekcji; w. ś., mocą wydzierać ś., wyzwalać ś., uwalniać ś. z czegoś, co krępuje wolę, swobodę ruchów i t. p.; wymykać ś., wybiegać, wychodzić tajnie skąd; w. ś. na kogo, rzucać ś., porywać ś., napadać; w. ś. z czym, występować nie w porę, powiedzieć coś niedorzecznego; wyrwał ś., jak Filip z Konopi = powiedział coś bez sensu, ni stąd, ni zowąd; o uczniu: prosić nauczyciela o spytanie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.