Zadawać,
dok. Zadać; dawać komu co na rękę, dawać zadatek; przyprawić kogo o kłopot, o frasunek, dawać komuś trudne zadanie do rozwiązania a. wykonania, dawać zagadkę do odgadnienia, wyznaczać komu jaką pracę, trudność:
z. uczniowi lekcję,
z. sobie pracę,
z. sobie wiele pracy, kłopotu;
z. komu pieprzu = sprawiać kłopot, przykrość, dokuczać;
z. pytanie, zagadkę i t. p.;
z. komu ciężar = zarzucać mu go na plecy; dawać komu co do wypicia, do zażycia:
z. lekarstwo, truciznę;
z. cios, raz, ranę, śmierć = uderzać, ranić, zabijać;
z. komu klęskę = przyprawiać go o klęskę;
z. plamę komu = rzucać na niego plamę, okrywać go hańbą;
z. komu ból = przyczyniać;
z. komu kłam, kłamstwo, fałsz = zarzucać mu, że skłamał;
z. komu podłość, tchórzostwo, kradzież = zarzucać;
z. piwu = zaprawiać je drożdżami dla wywołania fermentacji;
z. ciastu = zakwaszać, dodawać drożdży, mieszać z zaczynem; w grze:
z. kartę = kłaść ją na stole, rozpoczynając grę, będąc na ręku; zawieszać, zaczepiać; udawać, zmyślać:
z. chorobę; oddawać, posyłać:
z. syna do szkoły;
z. ś., być zadawanym; wdawać ś., przyjaźnić ś., utrzymywać stosunki z kim; mieszać ś., wdawać ś. z kim.
Strona w Wikisłowniku
