M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zadawać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zadawać, dok. Zadać; dawać komu co na rękę, dawać zadatek; przyprawić kogo o kłopot, o frasunek, dawać komuś trudne zadanie do rozwiązania a. wykonania, dawać zagadkę do odgadnienia, wyznaczać komu jaką pracę, trudność: z. uczniowi lekcję, z. sobie pracę, z. sobie wiele pracy, kłopotu; z. komu pieprzu = sprawiać kłopot, przykrość, dokuczać; z. pytanie, zagadkę i t. p.; z. komu ciężar = zarzucać mu go na plecy; dawać komu co do wypicia, do zażycia: z. lekarstwo, truciznę; z. cios, raz, ranę, śmierć = uderzać, ranić, zabijać; z. komu klęskę = przyprawiać go o klęskę; z. plamę komu = rzucać na niego plamę, okrywać go hańbą; z. komu ból = przyczyniać; z. komu kłam, kłamstwo, fałsz = zarzucać mu, że skłamał; z. komu podłość, tchórzostwo, kradzież = zarzucać; z. piwu = zaprawiać je drożdżami dla wywołania fermentacji; z. ciastu = zakwaszać, dodawać drożdży, mieszać z zaczynem; w grze: z. kartę = kłaść ją na stole, rozpoczynając grę, będąc na ręku; zawieszać, zaczepiać; udawać, zmyślać: z. chorobę; oddawać, posyłać: z. syna do szkoły; z. ś., być zadawanym; wdawać ś., przyjaźnić ś., utrzymywać stosunki z kim; mieszać ś., wdawać ś. z kim.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.