Mały katechizm doktora Marcina Lutra/Część pośrednia

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marcin Luter
Tytuł	Mały katechizm doktora Marcina Lutra
Wydawca	Kasa Wdów i Sierot po Pastorach
Data powstania	1529
Data wyd.	1899
Druk	A. Gins
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Gustaw Manitius, Juliusz Bursche, Wilhelm Piotr Angerstein, Rudolf Gustaw Gundlach, Aleksander Schoeneich
Tytuł orygin.	Der Kleine Katechismus
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Uwagi	Przekład Komisyi Synodalnej
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii
Galeria grafik w Wikimedia Commons

›››

[21]

CZĘŚĆ POŚREDNIA.

WŁADZA KLUCZÓW i SPOWIEDŹ.

1. WŁADZA KLUCZÓW KRÓLESTWA NIEBIESKIEGO.

Co to jest władza kluczów?

 Jest to owa szczególna władza Kościoła, którą Chrystus Pan dał Kościołowi Swemu na ziemi, żeby pokutującym grzesznikom grzechy były odpuszczane, a niepokutującym zatrzymywane, póki nie będą pokutowali.

Gdzie to jest napisane?

 Tak pisze święty ewangelista Jan w dwudziestym rozdziale: „Pan Jezus tchnął na uczniów Swoich i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego, którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, są zatrzymane.“

Co wyznajesz przez te słowa?

 Wierzę, że to, co powołani słudzy Chrystusowi z Jego Boskiego rozkazu z nami czynią, szczególniej, gdy jawnych i niepokutujących grzeszników ze zboru chrześcijańskiego wyłączają, tych zaś, którzy za swe grzechy żałują i chcą się poprawić, rozgrzeszają, że to jest tak [22]ważnem i pewnem i w niebie, jakby nasz Pan Jezus Chrystus sam to uczynił.

2.  SPOWIEDŹ.

1. Co to jest spowiedź?

 Spowiedź zawiera w sobie dwie części: pierwsza, że się grzechy wyznaje; druga, że się przyjmuje rozgrzeszenie czyli odpuszczenie grzechów od spowiednika, jakby od Boga samego, bez powątpiewania o tem, z mocną wiarą, że przez to rozgrzeszenie odpuszczone są nam grzechy u Boga w niebie.

2. Z których grzechów należy się spowiadać?

 Przed Bogiem należy się uznać winnym wszystkich grzechów, i tych, których nie znamy, jak to czynimy w Modlitwie Pańskiej. Przed spowiednikiem zaś należy jedynie te grzechy wyznać, które znamy i w sercu czujemy.

3. Któreż to są?

 Oto zastanów się nad powołaniem swojem według dziesięciu przykazań Bożych, czy jesteś ojcem, matką, synem, córką, panem, panią, lub sługą; czyś nie był nieposłusznym, niewiernym, opieszałym; czyś komu nie wyrządził krzywdy słowem lub uczynkiem; czyś nie kradł, czyś [23]czego nie zaniedbał, zmarnował, albo szkody jakiej nie wyrządził?

Następuje spowiedź ^[1].

Poczem ma powiedzieć spowiednik: Czy wierzysz też, że moje odpuszczenie jest odpuszczeniem Bożem?

 Wierzę.

Na to niechaj spowiednik rzecze:

 Jak wierzysz, tak niechaj ci się stanie. A ja z rozkazu Pana naszego Jezusa Chrystusa odpuszczam ci grzechy twoje w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego! Amen. Idź w pokoju.

 Którzy zaś sumienie mają bardzo obciążone, albo zasmuceni i nawiedzeni są, tych spowiednik należycie z Pisma Świętego pocieszy i do wiary zachęci.

1. Obecnie używana formuła spowiedzi ogólnej: Wszechmogący Boże, miłosierny Ojcze! ja biedny, nędzny, grzeszny człowiek wyznaję przed Tobą wszystkie grzechy i nieprawości moje, popełnione myślą, mową i uczynkiem, któremi zasłużyłem na Twe doczesne i wieczne kary. Żałuję za nie szczerze i ze skruchą i proszę Cię dla niezgłębionego miłosierdzia Twego i dla świętej niewinnej i gorzkiej męki i śmierci umiłowanego Syna Twego, Jezusa Chrystusa, bądź mnie nędznemu i grzesznemu człowiekowi łaskaw i miłościw, odpuść mi wszystkie grzechy i dopomóż łaskawie przez Ducha Twego Świętego do poprawy życia mego. Amen.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Marcin Luter i tłumacza: zbiorowy.