Manifest Komunistyczny/Stanowisko komunistow wobec rozmaitych partyi opozycyjnych
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Stanowisko komunistow wobec rozmaitych partyi opozycyjnych |
| Pochodzenie | Manifest Komunistyczny |
| Wydawca | Biblioteka Ludowa |
| Data wyd. | 1907 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Witold Piekarski |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Rozdział II określa już sam przez się stosunek komunistów do istniejących partyj robotniczych, a więc stosunki ich do czartystów w Anglii oraz do stronnictwa reform agrarnych w Ameryce Północnej.
Kierunki te walczą wprawdzie w imię najbliższych celów i interesów klas pracujących, ale zarazem reprezentują we współczesnym ruchu i jego przyszłość. We Francyi komuniści łączą się z socyalistyczno-demokratyczną partyą przeciw konserwatywnej i radykalnej burżuazyi, nie wyrzekają się jednak z racyi tego sojuszu prawa do krytycznej oceny frazesów i iluzyj, przekazanych przez rewolucyjną tradycyę.
W Szwajcaryi popierają oni radykałów, nie zapominając, że stronnictwo to składa się z elementów sprzecznych a mianowicie demokratycznych socyalistów francuskiej szkoły oraz przedstawicieli radykalnej burżuazyi.
W Polsce komuniści popierają partyę, która w agrarnej rewolucyi widzi warunek odzyskania niezależności narodowej, a więc partyę, co krakowską insurekcyę 1846 roku do życia powołała.
W Niemczech, skoro tylko burżuazya występuje rewolucyjnie, stronnictwo komunistyczne walczy z nią wspólnie przeciw absolutnej monarchii, feodalnej własności ziemskiej i małomieszczaństwu.
Nie wolno wszakże komunistom w robotach swoich ani na chwilę zapominać o konieczności wyrobienia wśród robotników możliwie jasnej świadomości wrogiego antagonizmu między burżuazyą a proletaryatem. Koniecznem to jest, aby społeczne i polityczne warunki, jakie panowanie burżuazyi sprowadzi, dostarczyły proletaryatowi takąż samą broń przeciw burżuazyi, aby po zwaleniu klas reakcyjnych można było natychmiast walkę przeciw burżuazyi rozpocząć.
Na Niemcy komuniści zwracają szczególną uwagę, gdyż znajdują się one w przededniu rewolucyi burżuazyjnej, ponieważ zaś przewrót ten warunkowany będzie przez postępy cywilizacyi i przez nierównie większy rozwój proletaryatu, niż to było w Anglii w wieku XVII i we Francyi w XVIII, przeto burżuazyjna rewolucya niemiecka może być tylko przedburzą rewolucyi proletaryatu.
Jednem słowem, komuniści popierają wszędzie wszelki rewolucyjny ruch przeciw istniejącym stosunkom społecznym i politycznym.
We wszystkich wszakże tych ruchach podnoszą oni kwestyę własności jako kwestyę zasadniczą ruchu, nie bacząc na to, czy formy tej własności są mniej lub więcej rozwinięte.
Komuniści pracują wreszcie wszędzie nad połączeniem i porozumieniem się stronnictw demokratycznych wszystkich krajów.
Komuniści za niegodne uważają ukrywać swoje poglądy i zamiary. Wyznają oni otwarcie, że ich cele dopięte będą jedynie przez gwałtowny przewrót całego dotychczasowego ustroju społecznego. Niech drżą klasy panujące przed rewolucyą komunistyczną. Proletaryat nie ma w niej do stracenia nic prócz więzów swoich, a zdobyć może świat cały.
