Mittit ad Virginem
|
|
[396]
PIEŚN III.
Pieśń ta czyli Proza Adwentowa, śpiewa się na Roratach przed Ewangeliją; a po każdej jej strofie, lud wszystek śpiewa jedną strofę Pieśni: Zdrowaś bądź Maryja.
Mittit ad Virginem non quemvis Angelum:
sed fortitudinem suum Archangelum,
amator hominis,
Fortem expediat pro nobis nuntium:
naturæ faciat ut præjudicium,
in partu Virginis.
Naturam superet natus Rex gloriæ:
regnet et imperet, et zymascoriæ
tollat de medio.
Superbientium terat fastigia:
colla sublimium calcet vi propria,
potens in prælio.
[397]
Foras ejiciat mundanum principem:
Matremque faciat secum participem,
Patris imperii.
Exi qui mitteris hæc dona dicere:
revela veteris velamen literæ,
virtute nuntii.
Accede nuntia, dic ave cominus:
dic plena gratia, dic tecum Dominus
et dic ne timeas.
Virgo suscipias Dei depositum:
in quo perficias castum propositum
et votum teneas.
[398]
Audit et suscipit puella nuntium:
credit et concipit et parit filium,
sed admirabilem.
Consiliarium humani generis:
et Deum fortium et patrem posteris,
in fide stabilem.
Qui nobis tribuat peccati veniam:
reatus deleat et donet patriam
in arce siderum.
Amen.
|
|
|
Posyła do Panny nie lada Anioła [1]
|
|
[28]
PIEŚŃ VIII.
Z łacińskiego: Mittit ad Virginem.
[28]
Posyła do Panny nie lada Anioła,
Lecz mocarza swego, cnego Archanioła,
Miłośnik narodu.
Niechaj śle mocnego Posła w naszej sprawie,
Aby przyrodzeniu uczynił bezprawie,
Z panieńskiego płodu.
Przyrodzeniem władnie zrodzony Król chwały,
Króluje, panuje, i wszystkie zakały
Ze świata precz znosi.
Pysznych karki łamie, hardych myśli tłoczy,
Żaden mocarz mocy jego nieuskoczy,
Wszech siły przenosi.
[29]
Niechże precz wyrzuci Xiążę świata tego,
Matkę uczestniczką niech czyni wszystkiego
Państwa ojcowskiego.
Wychodź Pośle z temi posłany darami,
Odkryj co staremi tajono pismami,
Mocą Posła cnego.
Przystępuj a zwiastuj, mów: bądź pozdrowiona,
Mów że łaskiś pełna, że z Bogiem złączona;
Mów niech się nie boi.
Panno przyjmij ten skarb Boży, powierzony,
W którym czysty zamysł twój będzie spełniony,
I ślub się ostoi.
Wysłuchała Panna Posła i przyjęła,
Uwierzyła słowu i Syna poczęła,
Ale przedziwnego.
I Radcę i Rządcę narodu ludzkiego,
Boga, Wszechmocnego, Ojca wieku wszego,
W słowie gruntownego.
Ten nam niech dać raczy grzechów odpuszczenie,
Winy niech z nas zniesie, a niech da zbawienie
Na wysokiem niebie.
Racz błagać za nami Panno Syna swego,
Niech da do ojczyzny przyjść z wygnania tego,
Przez ten owoc z ciebie.
|
|