Moim towarzyszom
Słuchajcie pieśni!
Ażali wiecie,
Co to być piewcą, co być lutnistą?
Co to mieć duszą silnę, ognistą? —
Cześć natchnionemu poecie!
On pełen ducha Bożego — śpiewa,
Wieszczy głos jego zachwyci, wzruszy,
Łagodnem pieniem wzbolałej duszy,
Zbawcze promienie rozlewa.
A chociaż nieraz skargę powtarza,
Choć pieśń mu wzlata tchnieniem grobowem,
Może proroczem zanuci słowem —
Więc posłuchajcie pieśniarza!
Choć łza po licu zbiega nieśmiele,
A z lutni cichsze spływają dźwięki:
O! nie odtrąćcie rzewnej piosenki,
Za to, że cierpi tak wiele!
1864.
