Mrowisko
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Mrowisko |
| Pochodzenie | Dzieła Aleksandra Fredry tom XII |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1880 |
| Druk | Wł. Anczyc i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom XII |
| Indeks stron | |
O biedne, biedne mrowisko!
Zbiera wszystkie swoje siły,
By wzajemnie siebie żreć,
Tymczasem patrząc z daleka
Na tę wojnę z wiatrakami
Zaśmiał się nasz wieczny wróg,
Jak się w piekle z ludzkiéj nędzy
Zaśmiać może tylko czart.
I słuszny tryumf dla piekła,
Bo po tylu ciężkich klęskach
Znów nauka poszła w las;
O poszła; ale co gorzéj,
Powróciła wichrem, burzą
I przybrała nowy strój,
Fałszu, zdrady i obłudy
Nowy ferment przybył nam.
Nie myślą teraz w mrowisku,
Jak zagoić dawne rany,
Jaką dobrą radę dać,
Lecz walczą tylko z przeszłością.
Z nieboszczykiem łatwa sprawa
I zwycięstwo poszło w lot,
I zwycięzcy biją w dzwony
I przed czasem w trąby dmą.
Przybrali szumne nazwiska
Demokraty, Socyalisty;
A w nich siedzi tylko zbój.
Łotrowstwo niema zasady,
Wszystko złudą, wszystko larwą,
Ich zasadą: Daj i daj;
A jak nie dasz, to ci wydrę,
Kto mocniejszy, teraz Pan.
Już szlachta, Grafy, Książęta,
Rozpędzeni jakby wichrem;
Wspomnień tylko został dźwięk:
Zginęła wszelka przewaga,
Równe prawa, równa praca,
Każdy, kto chce, teraz ma;
O zasady już nie idzie,
Dochód tylko, w tem jest sęk.
Gmach był zły — zgoda — naprawcie;
Ale nowe wznosząc słupy,
Nie ruszajcie dawnych z miejsc,
Bo runie cały budynek,
A z budynkiem zginie razem
Nowéj sztuki nowy mistrz
I zniszczenia groźna próżnia
Wichrem tylko będzie dąć.
Kto niema, chce mieć za darmo,
Kto ma trochę, chce mieć więcéj,
Kto ma dużo, temu strach.
Mieć! brać! rwać! będzie, co będzie!
W piekle zewsząd wyją tłumy,
Szał ogarnął cały świat;
O! nie ludzka już w tem sprawa,
Bóg tak kazał i tak jest. —
