Mulier fortis
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Mulier fortis |
Pochodzenie | Sielanki (1614) i inne wiersze polskie |
Redaktor | Jan Łoś |
Wydawca | Polska Akademia Umiejętności |
Data wyd. | 1921 |
Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór |
Indeks stron |
Mulier fortis.
Komu kiedy Bog raczył dać cnotliwą żonę, 5 Nigdy złem, zawsze dobrem dobroć mu oddaje. 10 Wstała z świtem i w gmachach porządek sprawiła, 15 Wielmożne jej szlachetne ramię umocniły.
I mocnem gospodarstwem uprzejmie władała.
20 Jej dłoni niedostatnim[3] zawsze otworzone, 25 Szarłatow[5], złotogłowow sobie nie sprawiała. 30 Z jej roboty wychodzą płotna znamienite, 35 Wargi swe, szczera mądrość przez jej usta płynie. 40 Wstały cnotliwe dzieci i cześć jej czyniły 45 Radzi mi, ani krasa, ale sama cnota. 50
|
- ↑ rądcze.
- ↑ więtszy — większy
- ↑ niedostatni — potrzebujący
- ↑ wprzod — pierwszeństwo
- ↑ szarłat — szkarłat
- ↑ zaplusnąć oczy — zawstydzić
- ↑ tkanica — tkanina
- ↑ nadzież — nadzieja, oparcie
- ↑ ostatniejsza chwila — śmierć
- ↑ rozprawa — rozsądek
- ↑ isty — pewny, istotny
- ↑ udarzyć — obdarzyć
- ↑ falować — chwiać się