Na ruinach Czerska

Na ruinach Czerska
Grody i ruiny
Ziemia polska w pieśni
Kazimierz Gliński

[525]

NA RUINACH CZERSKA.

Trzy baszty — w nich bocianów wędrownych siedliska — —
Posępna cisza ruin zaległa te mury,
Co wieków pięć swe czoła wznosiły w lazury,
Nim się układły w kształty potężne zwaliska.

Przez szczeliny chwast dziki albo gad się wciska,
Zaklekocą bociany na basztach u góry —

Czasem się piorunowe zakołyszą chmury
I głuchy grom do ruin wleci — i zabłyska!...

Chmuro! czy nie spotkałaś w swoim locie górnym
Kluczem żórawi duchów lecących widomie?
Czy ty jęku żadnego nie słyszałeś, gromie,

Który konał jak echo w pustyni najcichsze,
Nie odbity od piersi skał głosem powtórnym?
Żaden was krzyk nie doszedł — chmuro! gromie!
wichrze!? —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimierz Gliński.