Na zimnej wyży północnej... (Heine, 1912)
| ←Wiele-ć mówili oszczerce... | Na zimnej wyży północnej... Z martwej roztoki Z „Księgi pieśni“ Heinego Heinrich Heine |
Kochali się, lecz żadne...→ | |
| Przekład: Władysław Orkan. |
6.
Na zimnej wyży północnej
Tkwi senny, samotny smrek;
Białem, gwiaździstem odzieniem
Okrył go lód i śnieg.
Śni o samotnej palmie,
Co gdzieś w południa mgle
Na spalonem wybrzeżu
Równie z tęsknoty schnie.
