Nazwy ulic w Poznaniu/Ul. Działyńskich

<<< Dane tekstu >>>
Autor Zygmunt Zaleski
Tytuł Nazwy ulic w Poznaniu
Podtytuł z planem Wielkiego Poznania
Wydawca Magistrat stołecznego miasta Poznania
Data wyd. 1926
Miejsce wyd. Poznań
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Uwagi
Informacje zawarte na tej stronie dotyczą stanu do 1926 roku. Współcześnie jednostka terenowa o nazwie „Ul. Działyńskich“ może mieć inną nazwę, inny przebieg, znajdować się w innej lokalizacji, lub jest zlikwidowana.
Indeks stron

47. Ul. Działyńskich. (Nowe Miasto, północ. Od ul. Cieszkowskiego do ul. Krętej). Założona w r. 1889 i nazwana „ul. Naumanna“ (dawniejszego nadburmistrza poznańskiego). Była to pierwsza nazwa ulicy według nazwiska osobowego z inicjatywy Magistratu nadana. (Z inicjatywy prywatnej powstała przedtem „ul. Bismarcka“). Ul. Naumanna sięgała od ul. Cieszkowskiego do ul. Młyńskiej. W r. 1907 oddała część na rzecz ul. Krętej. Od 16. 6. 1919 zwie się „ulicą Działyńskich“.

*) Z zasłużonej rodziny w nazwie ulicy uczczono głównie Tytusa i Jana Działyńskich, czołowych kierowników spraw polskich w Wielkopolsce przez czas pewien.
Tytus Działyński urodził się w Poznaniu w r. 1797. Wystąpił po raz pierwszy z mową patrjotyczną podczas pogrzebu arcybiskupa Wolickiego. W powstaniu listopadowem wziął czynny udział i odznaczył się walecznością. Po amnestji wrócił do dóbr kórnickich, które posiadał. Przebywał zwykle w pałacu swym w Poznaniu (przy Starym Rynku). Współpracował we wszystkich ważniejszych akcjach narodowych, posłował na sejm prowincjonalny, należał do organizatorów powstania 1848 r., był mecenasem nauki i sztuki, wydał kilka cennych ksiąg źródłowych. Umarł w Poznaniu w r. 1861.
Jan Działyński, syn Tytusa, urodził się 1828 r. w Kórniku, kształcił się w Poznaniu i Berlinie. Podczas powstania 1863 był prezesem komitetu narodowego w Wielkopolsce i brał czynny udział w walce, odznaczając się męstwem i poświęceniem. Za działalność powstańczą został skazany w r. 1864 przez trybunał berliński zaocznie na śmierć. Na wygnaniu w Paryżu gorąco popierał nauki i prowadził dalej wydawnictwa ojca swego. Po uzyskaniu amnestji prowadził pracę tę nadal. Był głównym założycielem Banku Włościańskiego. Umarł w roku 1880 w Kórniku. Na nim wygasł możny ród Działyńskich, a dobra ich odziedziczyli Zamoyscy, którzy ofiarowali je narodowi.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Zygmunt Zaleski.