Nieznany zbiór poezyj/Przedmowa

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tadeusz Radoński
Tytuł	Nieznany zbiór poezyj
Podtytuł	Przedmowa
Wydawca	Towarzystwo Miłośników Książki
Data wyd.	1929
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[11]NINIEJSZY zbiór utworów Aleksandra Fredry ogłoszony zostaje z niewyzyskanego dotychczas rękopisu, znajdującego się w Bibljotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie. Jest to zeszyt o wym. 21x27 cm., oprawny w skórę, na grzbiecie posiada wytłoczoną złotem cyfrę 1. Pismo staranne, jednej ręki — niewątpliwie autograf Al. Fredry; tytułowa karta zawiera napis: „Poezyie A. Fa Tom I MDCCCXXI“. Historja rękopisu nie jest znana: niepodobna dociec skąd i kiedy wpłynął do wspomnianej bibljoteki, gdzie jest zanotowany w katalogach jako bezimienny zbiór wierszy z 1821 r. z sygnaturą R. 5249. W obecnym stanie rękopis nosi na sobie ślady licznych uszkodzeń: wiele kart zostało zeń wydartych lub wyciętych^[1]. Załączony na ostatniej karcie zeszytu indeks podaje tytuły 62 utworów, z których ocalało bez żadnego uszczerbku zaledwie 33 (w tem 2 bajki nieobjęte spisem rzeczy: „Orzeł i żóraw“, „Kos i dzierlatka“), oraz 8 wierszy z mniejszemi lub większemi uszkodzeniami.
[12] Z tych 41 zachowanych utworów do zupełnie nieznanych, o ile to pozwala stwierdzić dotychczasowa, niekompletna bibljografja dzieł Al. Fredry, należy zaliczyć 31 następujących: 1) „Modlitwa“, 2) „Przeznaczenie“, 3) „Tęsknota“ (urywki), 4) „Alfred“, 5) „Pożegnanie“ (fragment), 6) „Do słońca“, 7) „Życie“, 8) „Śmierć“, 9) „Pogrzeb“, 10) „Wspomnienie“, 11) „Oda do poezji“, 12) „Dumania“ (fragment), 12) „Do Laury“, 14) „Do Zosi“, 15) „List do R“, 16) „List do F. B.“, 17) „List do Józefa B.....“, 18) „ List do Henryka Rz—o“, 19) „Śpiew do kielicha“, 20) „Do Laury“, 21) „Rybak“ (brak końca), 22) „Strumyk“ (bez początku), 23) „Kupido“ (oba ostatnie wiersze drukowane bezimiennie w Pamiętniku Lwowskim), 24) „Rada Bogów“, 25) „Kochanie“, 26) „Śpiew do kielicha“, 27) „Żale męża“, 28) „Do kaczora“, 29) „Sen“ (brak końca), 30) „Modne gospodarstwo“, 31) „Rymotwórstwo“.
 Wszystkie te utwory zgromadził autor z widocznym zamiarem ogłoszenia ich w takim układzie drukiem. Świadczy o tem pewien porządek w kolejnem następstwie wierszy, w zależności od ich charakteru, tytuł, spis rzeczy, oraz cała, niezwykle staranna strona zewnętrzna rękopisu.

Tadeusz Radoński 

1. Szczegółowy wykaz tych uszkodzeń przedstawia się, jak następuje: „Hedwiga“ (koniec): 4 karty wydarte; „Tęsknota“: karta rozdarta; „Złamanie wiary“: 3 karty przecięte, 2 wyrwane; „Pożegnanie“: 2 karty wycięte; po wierszu „Pogrzeb: 1 k. wycięta; po „Wspomnieniu“: 1 k. wyrwana, 3 wycięte; „Dumania“: początek — 5 k. pociętych; koniec — 3 k. wycięte; „Rybak“: 2 k. wycięte, 7 k. wyrwanych; po „Radzie bogów“: 1 k. wydarta; „Sen“: 3 k. wycięte; po bajce „Kos i dzierlatka“: 2 k. wycięte; przed spisem rzeczy: 3 k. wycięte. Ogółem z 110 zapisanych kart zeszytu zachowało się w całości 67.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tadeusz Radoński.