Nowele obce/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nowele obce |
| Wydawca | Bibljoteka Dzieł Wyborowych |
| Data wyd. | 1926 |
| Druk | Warszawskie Zakłady Graficzne i Wydawnicze Sp. z o. o. |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Nowela ma wśród czytającej publiczności licznych zwolenników. I słusznie! Jest to misterny kunszt, wytworny rodzaj literatury beletrystycznej. Gdy powieść obejmuje całokształt życia, lubuje się w epickiej przestronności — to nowela daje skrót, wyimek, epizod, fragment, ale niezwykle barwny, wybitnie interesujący.
Nowela jest ulubioną potrawą smakoszów literackich, ludzi, oceniających strawę duchową nie na ilość, lecz na jakość.
To też w historji literatury nowela zajmuje poczesne stanowisko. Już w wiekach średnich, na dworach pańskich, w zimowe wieczory stanowiło odczytywanie nowel przyprawę towarzyskich gier i uciech. Najwybitniejsi pisarze, prócz swych „wielkich“ objętością dzieł, pozostawili nam klejnociki swego genjuszu w postaci nowelistycznej. Niemal każdy z wielkich powieściopisarzy polskich, prócz częstokroć wielotomowych dzieł, pozostawił nam zbiory nowelistyczne, krótkie opowieści, niemniej znane i uznane, niż wielkie powieści. Czy mamy tu wspomnieć o niespożytych zasługach, stworzonych na polu rodzimej nowelistyki przez Sienkiewicza i Prusa, Reymonta i Żeromskiego?
Toteż po ogłoszeniu nieprzerwanej kilkudziesięciotomowej serji powieści polskich i obcych, postanowiliśmy od czasu do czasu uraczyć naszych czytelników wyborem najcelniejszych nowel literatury światowej, poprzetykać serje powieściowe doborem nowelistycznym.
Na pierwszy rzut dajemy wiązankę barwną autorów różnych narodowości. Przemówi tu zatem do czytelnika i Lew Tołstoj i Oskar Wilde, Henryk Mann i August Strindberg, Artur Schnitzler i Fr. Boutet, Conan Doyle i G. K. Chesterton. Wybraliśmy autorów romańskich, germańskich i słowiańskich; wybraliśmy nowele, oparte o podłoże tragiczne i nowele, oscylujące na pograniczu humoru i groteski. Na kilkunastu stronicach rozgrywa się tu akcja żywa, prąca z wielką szybkością naprzód, nie gubiąca się w odmalowaniu szczegółów, nie nużąca rozwlekłością.
Jest to głównym rysem dobrej noweli: interesować! nie nużyć!
Sądzimy, że czytelnicy nasi wdzięczni nam będą za to urozmaicenie ich lektury i danie im możności poznania w jednym tomie szeregu wybitnych indywidualności pisarskich.
