O świerczu z mrówką
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | O świerczu z mrówką |
Rozdział | Bajka o koniku polnym i mrówce |
Pochodzenie | Biernata z Lublina Ezop |
Redaktor | Ignacy Chrzanowski |
Wydawca | Akademia Umiejętności |
Data wyd. | 1910 |
Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Miejsce wyd. | Kraków |
Tłumacz | Anonimowy |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI |
Indeks stron |
2. O świerczu z mrówką.
Gdy się przybliżała zima, mrówka za pogody zbierała sobie żyto do gniazda ku pożywieniu. Świercz,
to bacząc, przyszedł do niej, prosząc jej o jedno ziarno. Rzekła mrówka: „A czemu też ty sobie lecie nie zbierasz, czembyś zimie był żyw?“ On odpowiedział, iż „ja przez całe lato muszę śpiewać.” Na to mrówka, śmiejąc
się, rzekła: „Słusznie tedy zimie mrzesz głód, bo lecie
nie nie robisz“.
Przez zimę starość sobie rozumiej, a przez lato —
młodość; trzeba się z młodu opatrzyć, czymby chciał
na starość żyw być.
Fabuły Ezopowe