[2]O jak krótki jest czas nasz
O, jak krótki jest czas nasz na ziemi!
Jak mało poranków żywych!
Jak mało chwil spędzonych z myślami własnemi
W parkach naiwnych i zielono-siwych!
Jak mało niespodzianek na świecie!
Jak rzadka jest radość nieznana
zobaczenia po raz pierwszy Wenecji,
lub usłyszenia Tristana!
Nie móc krzyknąć płynącej fali,
Nie niszcz mnie, to się nie godzi.
Nikt nie będzie mógł kochać doskonalej
ani uścisnąć słodziej!
[3]
Inni ci nie powiedzą nic, czego przed nimi
nie myślałam już co do słowa!
Żadna z ich pieśni o słońcu czy ziemi
nie będzie nowa!
Nikt już tak ze snem swoim pieścić się nie będzie
skrzydlatym, gwałtownym, słodkim,
jak ja podobna Ledzie w uścisku z łabędziem
w puch wtulona i w srebrne lotki!“
— Tak, zginiesz, serce z cienia i z iskier tysięcy,
będziesz trawą lub wodą w strumyku —
I ci co cię kochali nie usłyszą więcej
Twego głośnego krzyku...
• PDF 
• MOBI 
