O narodzie mój kochany...


Jako zorzy blask wspaniałej... O narodzie mój kochany... • Poezje Władysława Bełzy • Polskiemu pacholęciu • Władysław Bełza Fragment
Jako zorzy blask wspaniałej... O narodzie mój kochany...
Poezje Władysława Bełzy
Polskiemu pacholęciu
Władysław Bełza
Fragment

VI.

O narodzie mój kochany,
Tytaniczne wiodłeś boje!
To też straszne twoje rany,
Toż straszniejsze drogi twoje!

Synów twoich zasyłano
W głąb Sybiru — do Kamczatki!
Dzieci twoje odrywano,
Od zwłok ojca — z objęć matki!

Bezczeszczono twoje córy,
I hańbiono starce siwe —
Rozbijano skroń o mury,
I grzebano trupy żywe!

A z ciał ludu darto szmaty,
Użyźniając ziemię czarną. —
Aż i nadszedł dzień rozpłaty,
I rzucone zeszło ziarno!

Młodzi polska! w twojem łonie,
Ziarna tego wschodzi zaród!
Ty dziś stoisz na wyłomie,
Za ojczyzną i za naród!

Tobie nasze strzedz ołtarze,
I nie puszczać korda z dłoni! —

I stać wiernie przy sztandarze,
Archanioła — i Pogoni!

I z trudami walczyć śmiało,
Chociaż skroń się zleje potem!
I podążać siłą całą,
Za białego orła lotem!

Kraków 1869.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Bełza.