O potwarzy

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	O potwarzy
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[278]

99. O potwarzy.

Pies, kiedy sie był przemorzył,
Na owcę tę potwarz złożył:
Pozwał ją w sąd zagajony
O jeden chleb pożyczony.
Owca, gdy przed sądem stała,        5
Ku długowi się nie znała;
Pies sobie hnet nabył świadka:
Kanię, sępu i też wilka.
Wilk rzekł: „Wiem, iż jej pożyczył
„Wzajem chleba: przy tymem był“.        10
Sęp rzekł: „Jamci na w patrzał,
„Kiedy owcy pies chleb dawał“.
A kania też poświadczyła,
Mówiąc, „iżem przy tym była“.
A gdy fałszywie świadczyli,        q5
Prawą owcę zwyciężyli.
A więc sędzia tako skazał,
Jako od świadków złych słyszał,
Aby owca płatna była
A psu ten chleb zapłaciła.        20
Ale, gdy nie miała co dać,
Musiała swą wełnę przedać,

Które pieniądze psu dała,
Na zimę goła ostała.
Częstokroć się to przygadza, 5^[1]
Iż prostego chytry zdradza;
A źli sobie pomagają,
Z nieprawdy prawdę działają.

↑ Błąd w druku; powinno być – 25.

[279] Romulus I, 4: Hervieux (II, 196) Ovis. canis, lupus, miivus et accipiter. — D (28) De cane et ove (Barlandus). Phaedrus I, 17 Ovis, canis et lupus. St (84) De cane et ove. C (57) O psu a o owcy. — FE (22) O owcy z psem.—Minasowicz (14) Za potwarzą potwarcy godna kara ściga. Owca, pies i wilk. — Tenże (75) Pies, owca, wilk, kaniuk i jastrząb.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] Błąd w druku; powinno być – 25.

[1]