<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł O szcześciu
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

39. O szcześciu.

Szczeście niegdy dziecię uźrzało,
Które sobie nad studnią spało;
Przyszedszy, je obudziło
A tak do niego mówiło:
„Idż precz! Źleś sie tu uśpiło:        5
„Gdyby sie w studnią wwaliło,
„Nie ciebiećby winowano,
„Jednoby na mię wołano“.
Ludzie w wielu rzeczach błądzą,
A nie dobrze swych spraw sądzą;        10
A gdy szkody popadają,
Na szczeście winę składają.









Rimicius: D (169) De puero et Fortuna. [H 316b Παῖς ϰαὶ τύχη]. — FE (70) O Fortunie z dziecięciem. — Niemirycz (32 verso) Fortuna i dziecię (L V 65 La Fortune et le jeune enfant). — Jakubowski 89 Fortuna i młodzieniaszek (L j. w.).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.