Proznowanie w rychłą nędzę przywodzi

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Proznowanie w rychłą nędzę przywodzi
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[222]

38. Proznowanie w rychłą nędzę przywodzi.

 Wieprz, widząc wołu w robocie,
A on orze w silnym pocie,
Widząc sie proznującego,
Wzgardził wołu ubogiegoi
 Rychło potym, gdy wieprz utył.        5
Wiódł ji oracz, by go zabił:
Wół, onę rzecz kiedy widział.
Z wieprza sie tako naśmiewał:
 „Przetoś ty, wieprzu, proznował.
„Iż cię k temu twój pan chował;        10
„Nie trzebać sie śmiać z nikogo:
„Nie wiesz, co cię potka samego“.
 Dobrzy ludzie, co pracują,
Rzadko nędze na się czują:
Proznowanieć mnogim szkodzi,        15
W ciężki je upad przywodzi.

[223]  Rimicius: D (168) Do vitula et bove. [H 113 Δάμαλις ϰαὶ βοῦς — por. Anonim ZP [XV, część 2, 411) Koń spasły i wieprz karmny. — por. Niemcewicz III, 18 Wieprz i koń.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.