O zachodzie (Konopnicka)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	O zachodzie
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom V cykl Urbs Avinionensis
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa
Data wyd.	1915
Miejsce wyd.	Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[183]X. O ZACHODZIE.

A kiedy gasną zorze,
Nad Rodan idę stary
I patrzę, patrzę, jak skróś fal
W mgłach płyną ciche mary.

Obłoczne ich korabie
Złocistym szlakiem suną,
A z żagla świeci jasny krzyż,
Owiany złotą łuną.

I świecą jasne zbroje,
Przyłbice^[1] i misiury^[2],
A z ramion biały, zdarty płaszcz
Srebrnemi wieje pióry.

Nie słychać plusku wioseł,
Dech fali żagle wzdyma,
A mary patrzą smutno tak,
Zgasłemi widm oczyma.

W świetlisty patrzą zachód,
Gdzie zorza blednie, znika;

[184]

Na skale zamek sterczy tam,
Świętego gród Ludwika^[3].

I wieje sztandar mglisty
Nad skalnych wież ruiną;
W mdlejących blaskach zorza gra,
A mary płyną, płyną...

Pod zamkiem biorą hasło
I maszt koronny kłonią,
I wznoszą pieśń, ogromną pieśń,
Nad uciszoną tonią.

Wszechwieków krucyaty^[4]
Śpiewają wielkie boje,
A z pieśni bije żar i duch
W potężnych skrzydeł dwoje.

Wszechwieków krucyaty
Śpiewają wielkie klęski,
A z pieśni bije żar i duch
Żyw wiecznie i zwycięski.

Lecz nikt nie słucha pieśni
I hasła nikt nie słyszy;
I tylko pątnik duma tam,
W mdlejących blasków ciszy.

1. Przyłbica — hełm z zasłoną żelazną, spuszczoną na twarz.
2. Misiura (z arab. mihfar lub mihfer, przez Tatarów) — czapka żelazna z takąż siatką, spadającą na ramiona.
3. Ludwik IX, święty (ur. 1215, um. 1270) — król francuski.
4. Krucyata — wyprawa krzyżowa (na jednej z nich umarł św. Ludwik pod Tunisem) — tu w znaczeniu przenośnem: wysiłki wieków, mające na celu dobro ludzkości.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.