Oda I, 5 (Horacy, Sienkiewicz, 1922)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Horacy
Tytuł	Do Pyrry
Podtytuł	I, 5
Pochodzenie	Ody Horacjusza; zbiór Pisma zapomniane i niewydane
Wydawca	Wydawnictwo Zakładu Nar. Imienia Ossolińskich
Data wyd.	1922
Druk	Drukarnia Zakładu Narodowego Im. Ossolińskich
Miejsce wyd.	Lwów, Warszawa, Kraków
Tłumacz	Henryk Sienkiewicz
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały tekst ód; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały rozdział Pism; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór Pism; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

I, 5.
DO PYRRY.

Quis multa gracilis te, puer in rosa etc.

Cóż to za chłopiec, różą woniejący,
Pieści się z tobą w chłodnym cieniu groty
I tchnienie traci w pieszczocie gorącej,
A ty swe złote rozpuszczasz uploty

Na białe giezło? Hej-że — nieszczęśliwy!
Ileż on razy łzami się zaleje
Na zdradę twoją, gdy nagle burzliwy
Wicher się w ciemnych głębiach rozszaleje...

Kto dziś, w twe cudne z wiarą patrząc oczy,
Zawsze cię wierną ujrzeć się spodziewa,
Nie wie, co cisza na morskiej roztoczy,
Kiedy śpią żagle i wiatr nie powiewa.

Ja wiem!... jam dawno w zmokłe szaty moje
Przybrał ofiarnej świątyni podwoje —
I dziś dlatego innym klęski wróżę,
Żem zaznał ciszy i przecierpiał burze.
„Świat“, r. 1908, nr. 11.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Horacy i tłumacza: Henryk Sienkiewicz.