Odwrócone światło/fatalny garb oddechu

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tymoteusz Karpowicz
Tytuł	Odwrócone światło
Wydawca	Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wyd.	1972
Druk	Wrocławska Drukarnia Kartograficzna
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[366] kopia artystyczna EGZORCYSTA W STAREJ KRYPCIE kto tu odrasta w zbiorowej mogile pojęć dopuszcza się ruchu już na stałej miłości wierze i nadziei kala ich świętą nieruchomość węzła chociażby kolanem dodaną do wszystkich kto odrastając odsuwa szyją zbiorowość z mogiły i nie odkupionym światłem widzimisię wymachuje jakby szatańskim ogonem znaczenia własnej ciemności nie na obraz i nie na podobieństwo kto w zbiorowisku kość swej cyfry podsuwa tu namiestnikom pod cień i potrząsa że nie do odrośnięcia jest choćby na opoce prawowierni księgę w niej zasadzili i rodzaj położyli pieczęcią i zbiorowy podpis w ziemię ją zasadził za pomocą zbiorowej asenizacji kto ten kopiec wieczny ustawy śmie przesądzać inaczej niż ci co z urzędu pierwszego kryptę zbijali dla soboru śniedzi w człowieku co się zrywa ciągle do zasiewów parzystych kto pojęcia przewraca położone krzyżem pośród ścisłego kochania na twarz do gołębicy za sklepieniem żądzę ponownie z odparzeń dźwigając [368] i tylko do trzeciego dnia chce mieszkać w swej wiecznej odleżynie powstałej ku chwale zagłębienia porządku aby ministranci nóg nie pokalali z procesji na jakieś nawy pasierbowe kto wiarą na zaległe próbuje podźwignąć własne gwoździe wyrazu a nie z krzyża zbioru i żałobną kapę ogryza po białawych zezach oczodołu na swój własny język a nie jozafata giezło societatis kto podkłada nadzieję pod łokieć dla siebie by podnieść ton piszczeli o ćwierć cienia tej krypty i zaświadczyć swoją własną marię czekającą i swoje emaus swą nie poskromioną przez opieczętowanie universum ciemności chuć na pot własny i kał i pożeranie ognia i na kopulacje zdziczałego kozła w tych szczątkach na zbiorowej komunii pokory niech odważy się wstać niech brakującym językiem zwiąże swoje imię i do tej chrzcielnicy wrzuci na pławienie będziemy śpiewali sanctus wszechtożsamości jeśli nie utonie pójdziemy na górę najwyższą i w bok lodu wsadzimy je jak włócznię jeśli nie zamarznie pójdziemy w ogień aby w nim zakleszczyć żarem dzikie pozębie jeżeli nie spłonie to na wieki wieków na tym usypisku amen będziesz siebie wyrzucał swą kością wstajesz wstaję

[367] oryginał FATALNY GARB ODDECHU   kalka logiczna PRAWO DYLEMATU kiedy pytanie przerasta odpowiedź szlachtuz ma nadgodziny robocze wizje czopów uwzględniają każdą grupę krwi na wychodne oddech się nie liczy kalka logiczna PRAWO PRZEMIENNOŚCI tanatologia ma coraz więcej dowodów w ziemi na swą rację bytu jak tak głębiej pójdzie sama siebie będzie odbijać od zamkniętej doskonałości [369] kalka logiczna PRAWO ROZDZIELNOŚCI mordercza chęć pewności: chwytnik wszawy podziału sen z duczaju łupane brzegi skrawa jednorzędnie w takim młyńskim kole kto woła pomocy a kto pomoc tę za gardło trzyma

Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.