[101]Pamięci orła-ducha.
E toute ma volupté c’etait pleurer
La perte de mon ami!
S. Augustin. Conffesions.
Spójrzałem w ciche błękity niebiosów
A lemiesz boki serce mi rozorał...
Czy w niém siać będzie twórca moich losów
Że tak straszliwie z rolą się uporał?...
Orłem zranionym, piorunową wieścią
Twe imię w niebo krzyknąłem z boleścią
Edwardzie mój!
[102]
Szedłem w noc straszną łyskawic i słoty,
Padały dęby pod wichrów przemocą,
Tak ty upadłe z dzielną ducha mocą
Ofiarą Polski! — w podziemiach ciemnoty!
I nocniéj burzy, szydząc z gromów wieści,
Twe imię krzyknął w bezbrzeżnéj boleści
Edwardzie mój!
Byłem śród ludzi — i obco mi było,
Przekląłem życie! nic mnie nie cieszyło;
Łzom i smutkowi z rozpaczą upadłem
W nieme objęcie — językiem nie władłem,
Ileż mi ludzie wydarli z tą wieścią!...
Skałom nie ludziom wołaj z twą boleścią
Edwardzie mój!
A! krzyż ten widzę pośród pól samotny,
Tam pożegnania wziąłem uścisk bratni,
Czai rwał brzemienny w prąd swój niepowrotny
Któżby powiedział że to raz ostatni!...
O śnie żelazny bądź mi dobra wieścią!
Twe imię przez sen wymówię z boleścią
Edwardzie mój!
Dzisiaj samotny — rozdarty — sam w sobie:
Cóż mi po życiu! przekleństwo godzinom!
O śnie żelazny ja dziś śnie o tobie,
Daj usnąć troskom, żalom, walkom — winom!...
[103]
I pełen straty twojéj czarną wieścią,
Całéj naturze krzyknąłem z boleścią
Edwardzie mój!...
O biada temu, stokroć tutaj biada!!!
Kto po najmilszych śpiewa pieśń Żałości,
Wąż mu powoli tak serce wyjada,
Że władze wszelkiéj utraci radości!
I będzie chodził umarły choć z wieścią
Życia na ustach — z śmiejącą boleścią
Edwardzie mój!...
Ojczyzny synu! perło jej młodzieży,
Zbyt wcześnie zbiry ciebie zadręczyły,
Ja nic nie powiem — bo cierpię nad siły,
Lecz tobie pieśń się w przyszłości należy!...
Ja ci nic nie dam — prócz szalu boleści!...
Serce i lutnię trzaskam od téj wieści
Edwardzie mój!...
1868, Wróbl.
• PDF 
• MOBI 
