[234]PIEŚNI NASZE.
Pieśni nasze promieniste
Narodowych uczuć brzmienia,
W was natchnienie bije czyste,
Co nam serca opromienia,
Wyście bracia mi rówieśni,
Was ma dusza przygarnęła,
Śniąc odgłosy cudnej pieśni
«Jeszcze Polska nie zginęła!»
Kiedy matka nad kołyską
Śpiewa dziecku piosnek roje
A dziadunio siedząc blisko
Przypomina dawne boje...
Wtedy szczęściem pierś nabrzmiewa,
Myśl błękityby objęła,
Gdy dziecięciu matka śpiewa
«Jeszcze Polska nie zginęła!»
Kiedy młodzian wzrosłszy w siły,
Za kraj w boju walczyć spieszy,
I rzucając domek miły
Rozpłakane dziewczę cieszy.
[235]
Nie patrz wtedy w jego oczy,
Boby w twoich łza błysnęła,
Gdy szle piosnkę z za przezroczy:
«Jeszcze Polska nie zginęła!»
Wre bój krwawy na dolinie,
Bój najświętszy o swobodę,
I rycerstwa hufiec ginie,
Krwią rumieniąc rzeki wodę,
Jednak w pośród wrżącej bitwy
Pieśń rycerskie wieńczy dzieła,
Pieśń najdroższej nam modlitwy:
«Jeszcze Polska nie zginęła!»
O! piosenko promienista
Narodowych uczuć brzmienie,
W tobie iskra jaśnie czysta
Świętość, zapał i natchnienie!
Z tobą dusza raje prześni,
Myśl błękityby objęła —
O! nad wszystkie wielbię pieśni:
«Jeszcze Polska nie zginęła!»
A. K.
