Pociecha (Katullus)
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Pociecha |
Pochodzenie | Poezye Katulla |
Wydawca | Jan Czubek |
Data wyd. | 1898 |
Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
Miejsce wyd. | Kraków |
Tłumacz | Jan Czubek |
Ilustrator | Włodzimierz Tetmajer |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
XCVI.
POCIECHA.
Jeśli, Kalwie mój drogi, z tej naszej żałoby
Mają jaką pociechę nieme zmarłych groby,
Jeśli słuszna, że grzebiem w pamiątek popiele,
I opłakujem dawno zmarłe przyjaciele:
To Kwintylię[1] nie tyle zbyt wczesne rozstanie
Boli, ile pociesza twe wierne kochanie.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Katullus i tłumacza: Jan Czubek.