Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom III/Elektra

<<< Dane tekstu >>>
Autor Maria Konopnicka
Tytuł Poezye wydanie zupełne, krytyczne
Wydawca Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd. 1915
Druk O. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Indeks stron
XXII. ELEKTRA.


Biała Elektra[1] płótno tka
I piosnkę nuci z cicha;
To jej na krosnach błyśnie łza,
To cewka, zda się, wzdycha.

Piosnka jak ranny wzdycha ptak,
Łza ciężką perłą pada,
A z łez i z pieśni dziwny szlak
Na płótnie się układa.

I przez lekuchnej przędzy tło,
Przez cienkich lnów osnowę
Dziwne z pod cewki cienie mkną,
Żałosne a surowe.

Jeden za drugim idą wzdłuż,
Posępnych lic mąż w męża;
A każdy niesie czarny kruż
Miast tarczy i oręża.

A każdy w piersiach ranę swą
Wskróś jasnej niesie zbroi,

I widać, jak ociekłe krwią,
Serce mu cicho stoi...

Pod Salaminą[2] zwiedli bój
I pod Messeną[3] sławną;
Teraz na pogrzeb idą swój
Tak długo już, tak dawno!

Pod Leuktrami[4] kędyś tam,
Pod Mantyneą[5] padli,
A teraz idą z śmierci bram,
Surowi i pobladli...

Pod Cheroneą[6] zbił ich wróg,
U Termopilów[7] legli,
A teraz idą z długich dróg,
Z wąwozów, z skalnych regli...[8]


Dawno już dali krew i kość,
Lecz wszyscy dzisiaj śpieszą,
A każdy blady, cichy gość
Łączy się z smętną rzeszą...

A każdy, idąc, kwapi się
W tę drogę swą pokutną,
I twarz surową, martwą tchnie
Na to przejrzyste płótno.

Wskróś izby cichy płynie śpiew,
A cewka warczy gniewnie;
Na białem czole ściągła brew
Schylonej drży królewnie.

I ciężej coraz pada łza
Na wątek pod jej ręką,
I coraz smętniej echo łka,
Zbudzone jej piosenką.

Bo nie zasłona ślubna to
Na piersi jej łabędzie,
Ale śmiertelne Grecji zgło,
Lecz całun Grecji będzie...

Bo za nią stoi Fatum złe
I mglistem okiem patrzy,
Jak coraz wolniej, wolniej mknie
Mar orszak coraz bladszy...

Aż gdy ostatni przejdzie mąż
Z tych, co za Grecję giną,
Przez wieki istnień wciąż a wciąż
Pod sławy Salaminą —

Wyciągnie Fatum mglistą dłoń
I wątłą nitkę utnie,

I złoży Grecja martwą skroń
Na tem śmiertelnem płótnie.
............

Jak liść na wietrze cewka drży,
Królewna śpiewa blada;
Z spuszczonych oczu lecą łzy,
Jedna za drugą pada...







  1. Elektra — córka Agamemnona, króla Myken, i Klitemnestry, zmuszana do najcięższych posług domowych przez okrutną matkę, która wspólnie z gachem Egistem zamordowała w sposób zdradziecki własnego małżonka.
  2. Salamina — wyspa w zatoce Sarońskiej, tuż u brzegów Attyki (bitwa morska z Persami).
  3. Messena — stolica Messenii, założona w r. 369 przez Epaminondasa po wyzwoleniu Messeńczyków z spartańskiego jarzma, zbudowana była na stokach góry Itome, na której szczycie leżał prastary gród tejże nazwy, służący nowemu miastu za akropolę. Przez Messenę więc rozumieć tu należy ów gród Itome, pod którym w drugiej wojnie messeńskiej toczyły się 10-letnie boje o niepodległość Messeńczyków.
  4. Leuktry — Leuktra, m. w Beocyi, gdzie Epaminondas pobił Spartan w r. 371 przed Chr.
  5. Mantynea — m. w Arkadyi, gdzie Epaminondas odniósł zwycięstwo nad Spartanami, lecz sam poległ 362 przed Chr.
  6. Cheronea — m. w Beocyi, gdzie Filip, król macedoński, zwyciężył połączonych z Tebanami Ateńczyków, a przez to położył
    kres niepodległości Grecyi (338 przed Chr.).
  7. Termopile — przesmyk wązki między górą Eta a zatoką Malijską, prowadzący z Tessalii do Grecyi środkowej, słynny z bohaterskiej obrony Spartan pod wodzą Leonidasa (491 przed Chrystusem).
  8. Regle — podgórza porosłe lasem.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.