,nagle krzyk się rozległ‘; ,krzyk się rozległ ostry‘ Pdr.
»
—
» 16
,śmie‘; ,mógł‘ Pdr.
»
—
» 23
,miejsca i godziny‘; ,straszliwej doliny Pdr.
»
—
» 26
,szamoce‘; ,szamota‘ Pdr.
»
—
» 29
,grzmoce‘; ,grzmota‘ Pdr.
»
—
po
w. 31:
,I jeden tylko, mówią, jest ratunek
Dla nieszczęsnego porwanego ducha:
Nie pacierz matki, nie zaklęcie druha,
Nie ust kochanych nawet pocałunek...
Lecz kto ma silną dłoń — i pewne oko,
Niechaj nóż weźmie nowy, poświęcany,
I nim w wichurę skręconą uderzy —
I gdy zobaczy krwi krople, ślad świeży
Zadanej w serce latawcowi rany,
Niech nóż ten wbije przed progiem świetlicy
Do rękojeści krzepko i głęboko,
A jeśli prawda, co mówi podanie,
Bólem odklęty z czarów nawałnicy
»Porwany wichrem« znów na ziemi stanie‘ Pdr.
Str.
57
w. 32
,słowa‘; ,słowo‘ Pdr.
»
58
zam.
w. 2 ,Gdy tęcza wstęg swych rozwiewa już końce‘ Pdr.
»
—
w. 7
brak w Pdr.
»
—
» 8
,Muszę ulatać jak zaklęte duchy‘ Pdr.
»
—
zam.
w. 10—11:
,I chociaż w piersi mej tkwi nóż, choć rana
Tak jest głęboka, tak ciężko zadana,
Że co dzień w krwi mej opływa szkarłaty‘ Pdr.
Str.
66.
XV.
Po grudce ziemi. Pdr Prawda 1881, 222 tytuł ,Na pomnik Mickiewicza‘ brak w Pdr.
»
66
w. 15
,bez‘; ,lub‘ Pdr.
»
67
zam.
w. 1 ,Aż nieśmiertelnem tknięci słowem mistrza‘ Pdr.
»
—
w. 2
,ofiary‘; ,ofiarny‘ Pdr.
»
—
» 20
,duchów‘; ,naszej‘ Pdr.
»
—
» 25
,A‘; ,I‘ Pdr.
»
68
» 2
,uczuć‘; ,wzruszeń‘ Pdr.
»
—
» 15
,z głosem‘; ,z pieśnią‘ Pdr.
Str.
118.
X.
Chodziły tu Niemce... Przedruk z »Gazety Świątecznej« w Kuryerze Warszawskim (KW) 1882, nr. 40.
Pamięci Zaleskiego Bohdana. Drukowane z »Damnaty«, z poprawieniem błędów drukarskich. Wprawdzie PNU jest co do czasu późniejsze od Damnaty, ale jest to przedruk bez zmiany z PIII, gdy tymczasem w D (późniejszem od PIII) sama autorka poczyniła poprawki.
T. III. DODATEK KRYTYCZNY.
Str.
9.
IV.
A choć ty się ziemio... Pdr Życie (warszawskie) 1888, II, 623, tytuł ,Piosenka‘.
Str.
64.
XV.
W Wielki Piątek. A, w książce pamiątkowej Biblioteki suskiej, k. 26.
Str.
65
w. 1
,Że tutaj‘; ,I że tu‘ A.
»
—
» 11
,ściekał‘; ,kanął‘ A.
»
—
» 19
,skróś‘; ,wśród‘ A.
»
—
» 22
,Które w twą‘; ,Co w twoją‘ A.
»
66
» 8
,przybity do krzyża‘; ,do krzyża przybity‘ A.
»
—
» 22
,bo‘; ,i‘ A.
»
—
pod
utworem data w A: ,Sucha, d. 3/5 1890‘.
Str.
81.
VII.
Obielił nam... Przedruk z Pdr w »Przedświcie« 1895, nr. 22, str. 188.
Str.
95.
XXV.
Polewały bujne deszcze... Pdr Kuryer Warszawski 1887, nr. 188.
Str.
95
zam.
w. 22 ,Z złotem ziarnem kłosy‘ Pdr.
»
96
w. 1
,jeżył pióra‘; ,skrzydłem szumiał‘ Pdr.
Str.
111.
XI.
Jej pamięci. Pdr Kuryer Warszawski 1887, nr. 239 tytuł ,Pamięci Ludmiły ze Skrzyńskich Radoszewskiej zm. 28 lipca r. b. w Nerze‘.
,Ojcowie starzy wzrok niosą do góry
I myślą — tęsknie wpatrzeni w niebiosy,
Jak ciężkie życie, jak świat ten ponury, Jak gorzkie losy.
Ojcowie starzy na smętnym swym progu Skarżą się Bogu.
Lecz cięższa boleść i sroższy cios gromu
W tem pustem gnieździe, w sierocym tym domu,
Który rzuciła, jak ptak, gdy odleci Od drobnych dzieci...
I gdzie z kochaniem swojem się rozstała, Cicha i biała‘. Pdr.
»
—
w. 27
,poruszy‘; ,nie wzruszy‘ Pdr.
»
112
» 23
,twej‘; ,swej‘ Pdr.
Str.
117.
III.
Kto cię z nas nie znał... Kłosy (Kł) 1887, 230, z d. 14 kwietnia.
Str.
117
po w.
20:
,Gdy my bez ducha, skarleli nędzarze,
Tracili nasze prawo pierworodne,
Tyś sam czcił za nas ojczyste ołtarze,
Miłując matkę za syny wyrodne.
Od chaty szedłeś, od kwietnych futorów,
Zstępując między stare uroczyszcza,
Za tobą tęcze szły pełne kolorów
I złote zorze błyskały nad zgliszcza‘ Kł.
»
118
w. 1
,Ty‘; ,I‘ Kł.
»
—
» 12
,I‘; ,A‘ Kł.
»
—
» 13
,to‘; ,tu‘ Kł.
»
—
po w.
16:
,A teraz, Panie, modlić się nie mogę
Dla tego ducha o wieczne spocznienie...
Daj mu ruch raczej wieczny a wskaż drogę
Przez serce ludu, przez ludu sumienie‘. Kł.
Nie jest to cytat, jakby to wypadało z podpisu w Pdr ,Michał Anioł‘; wedle podania, którego nie zna jeszcze Vasari, słowa powyższe miał wypowiedzieć Michał Anioł po zupełnem wykończeniu statuy Mojżesza, znajdującej się na pomniku papieża Juliusza II w kościele S. Pietro in Vincoli w Rzymie. Źródłem dla poetki był zapewne ustęp listu Z. Krasińskiego do R. Załuskiego: »... w nim (w Mickiewiczu) siła Tytańska. W oczach posągu Mojżesza, któremu roztłukł młotem kolana Michał Anioł, mówiąc: »Adesso parla!« jest coś przypominającego oczy Mickiewicza«. (Listy Z. Krasińskiego. T. III, Lwów 1887, str. 62).
