Potrawy i konserwy z grzybów/Najbardziej znane grzyby
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Potrawy i konserwy z grzybów |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1927-1939 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
NAJBARDZIEJ
ZNANE GRZYBY
Chociaż specjaliści znają całe setki gatunków grzybów jadalnych, jednak wobec dużego niebezpieczeństwa zatrucia się przy spożywaniu grzybów, — gdyż każdy prawie grzyb jadalny ma swego sobowtóra niemal w podobnym grzybie trującym, — radzę używać tylko tych gatunków, które są tak znane w danym kraju, lub okolicy, że pomyłka co do własności ich jest zupełnie wykluczona. Oprócz tego, niektóre gatunki grzybów, zupełnie nieszkodliwe w jednej okolicy, są gwałtowną trucizną w innej, naprzykład babie uszy, (smardz, piestrzanka), które na kresach wschodnich są uważane za przysmak, we Francji i w Niemczech są masami przerabiane na konserwy i należą do potraw kuchni wykwintnej, a i u nas w Polsce centralnej są pierwszym grzybem, pojawiającym się na wiosnę i bardzo poszukiwanym, — podobno w Czechach i na Śląsku, a nawet w Krakowskiem są trujące, co dało tej wiosny powód do kampanji przeciw tym, w okolicach Warszawy zupełnie nieznanym, grzybom. To samo ma miejsce z truflą białą (truflą polską), której podobieństwo do purchawki powoduje wiele przykrych pomyłek.
Białe trufle są sprzedawane masami w Czechach i, suszone stanowią nawet artykuł eksportowy, trzeba tylko umieć je rozróżniać, — zresztą może w jakiejś danej okolicy, przy jakichś specjalnych warunkach i one mogą być trujące. Rydz koński — (wełnianka) w Rosji masami kwaszony i marynowany i w takiej przyprawie wyborny, u nas jest uważany za zupełnie niejadalny. Toteż, aby uniknąć wszelkich pomyłek, podaję tu tylko potrawy i konserwy z najbardziej znanych gatunków grzybów, do których zaliczam:
GRZYB PRAWDZIWY, (borowik, prawdziwik) którego dwie odmiany są najbardziej znane: ciemne, o wysokiej nóżce, i jaśniejsze o grubej, pękatej nóżce, podobne do siebie w smaku.
Grzyb bronzowy.
Grzyb czerwony — (podosiniak, podbrzeźniak).
Smardze — (ściczaste, dzwonkowate, okrągłe, i krzaczaste}.
Pieczarki — (polne, łąkowe, inspektowe), inaczej zwane z francuska szampinjonami.
Rydze — (borowe i jodłowe).
Chrząszcze — (gruzdy, podlipki, biele, pieprzniki).
Surojadki — (syrojeżki, surowiatki).
Opieńki — (jadalne tylko brzozowe).
Krówki — (olszówki).
Zielonki — (bedłki zielone).
Maślaki — (koźlaki, maślaki, pępki).
Kozaki — (babki, brzeźniaki, lapsze, lapszanki).
Lisice — (pieprzniki jadalne, kurki, lisiczki, grzyby żydowskie).
Gąski żółte — (kózki).
Trufle — (czarne, prawdziwe, piestrzaki, i białe, polskie).
Rydze końskie — (wełnianki), w tych miejscowościach, gdzie one są jadalne).
Grzyb z rodziny hub
