Potrawy z cielęciny/Comber cielęcy pieczony
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Potrawy z cielęciny |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1931 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
COMBER CIELĘCY PIECZONY. Jest to najbardziej eleganckie podanie cielęciny. Używamy na nie tylko najpięknieszej sztuki o bardzo białem mięsie. Należy comber specjalnie obstalować u rzeźnika. Stanowią to oba połączone forszlaki i obie kotletówki z krótko przyciętemi żeberkami. Piecze się comber zupełnie tak samo, jak zwykły dyszek, szpikując go lub nie. Po upieczeniu dwa sposoby krajania combra. Mniej elegancki, lecz wydajniejszy, polega na porąbaniu go wraz z kośćmi, jak zająca. Chcąc go podać bardziej wykwintnie, zdejmuje się ostrym nożem z obu stron cale mięso, kraje na ukos w cienkie plastry, i układa znów w całość na kości. Sos czysty czy śmietanowy (zależnie od tego czy comber był szpikowany czy też nie) podaje się oddzielnie w sosjerce. Comber pieczony podaje się zwykle z bogatym garniturem z jarzyn, układanych kupkami po obu stronach pieczystego. Mogą to być kartofelki fritki lub drążone, groszek zielony, fasolka zielona lub szparagowa, brukselka, kapusta wioska, pomidory duszone całe lub faszerowane, ogórki świeże, solone lub faszerowane, pieczarki cale lub faszerowane, grzybki prawdziwe, rydze smażone zwyczajnie lub faszerowane i t. . Im większa rozmaitość garniturów tem lepiej. Poza tem podaje się do takiego combra zieloną sałatę lub mizerję z ogórków. Można też taki comber podać z kompotem zwykłym lub octowym; w takim razie ubieramy tylko półmisek sałatką latem, jarmużem zimą, a pieczyste możemy obłożyć fleuronami z francuskiego ciasta. Takie podanie jest konieczne, jeśli w skład obiadu lub kolacji wchodzą jarzyny, jako oddzielne danie.
