[294]POWSTANIE ŻMUDZI.
Mężowie w Żmudzkiej krainie,
Nie czekają aż śnieg zginie —
Idą na pomoc Polaków,
Z śpiewem wojennych orszaków!
Siadaj na koń Litwy synu,
Nic nie mów dziatwie i żonie,
Weź tylko ojcowskie bronie,
Do wielkiego łącz się czynu.
Nie płacz, nie płacz żono biedna,
Nie zostaniesz ty tam jedna;
Bóg czuwa nad sierotami,
Będzie z tobą i z dziatkami.
Nie masz czasu do żegnania,
Kiedy taki bój się toczy,
Gdy od zmroku do świtania
Krwią się polską ziemia broczy.
Za Ojczyznę, za swobodę,
Niosą bracia lata młode —
A myż mamy dbać o życie,
Które w krótkim skończym bycie?
[295]
Łączmy piersi z Żmudzinami —
Kto śmierć spotka na ich błoni,
To przynajmniej wspomną oni:
«Tutaj Litwin walczył z nami.»
Antoni Górecki.
