Psalmy. Zbiór 150 psalmów, pieśni religijnych, których autorem miał być król Dawid, (stąd nazwa Psałterz Dawida, pochodząca od soboru trydenckiego), należy do kanonu ksiąg świętych Starego Testamentu. Król Dawid jest autorem większej części zbioru (73 psalmów), Salomon autorem dwóch psalmów (72-go i 127-go), Mojżesz jednego (90-go), autorami reszty są Assaf, Heman, Ethan, Jeduthun i synowie Kore. Ze względu na treść i formę psalmy dzielą się na hymny wielbiące Boga, hymny błagalne, dziękczynne, pokutne (7 psalmów), pieśni żałoby publicznej, dydaktyczne, prorockie i mesjaniczne. Przekład grecki psalmów powstał w III w. przed Chr., a łaciński w II w. po Chr. Przekład łaciński, poprawiony w r. 383 przez św. Hieronima, nazywa się psałterzem rzymskim. Polskie przekłady psałterza pojawiają się już od XIII wieku. Psałterz Florjański z XIV w., psałterz puławski i psałterz krakowski z lat 1532 — 1539 zawierają odpisy dawniejszych tłumaczeń. Samoistnego przekładu psalmów dokonał Kochanowski (1578—79), ks. Jakób Wujek (1594), Karpiński (1786), Bujnicki (1878), biskup Symon (1906) i inni.
