Rechabici, starożytny szczep koczowniczy żydowski w Palestynie południowej. Gdy w religji żydowskiej za czasów Eljasza i Elizeusza nastąpiła reakcja przeciwko pogańskiemu kultowi Baala, Jonadab, „syn Rechabów“, założył sektę rechabitów, która miała urzeczywistnić ideał życia koczowniczego. Reehabitom nie wolno było pić wina, budować stałych osiedli, uprawiać roli i winnic, lecz m usieli poprzestawać na życiu nomadów, mieszkając w namiotach jak Beduini. Prorok Jeremjasz (Rozdz. XXXV) stawia rechabitów za przykład wierności i posłuszeństwa swemu przywódcy, wyrzucając żydom ich chwiejność w wierze. W epoce powygnaniowej słynęli rechabici jako biegli w Piśmie.
