Relatywizm, sposób myślenia, nie uznający żadnej absolutnej prawdy ani ogólnie obowiązujących prawideł, czy to na polu religji, czy też etyki, logiki lub estetyki. W sferze zjawisk, dostrzegalnych zmysłami, uzasadniony przez niedokładność zmysłów, relatywizm traci to uzasadnienie, gdy się go stosuje w sferze prawd abstrakcyjnych. Taki relatywizm jest rodzajem
sceptycyzmu (ob.), gdy twierdzi, że każda prawda jest nią tylko w odniesieniu do towarzyszących jej okoliczności, lub rodzajem
agnostycyzmu (ob.), gdy utrzymuje niedostępność absolutnej prawdy dla umysłu ludzkiego. Powodem do relatywizmu w zakresie religji bywa powierzchowna ocena podobieństw między różnemi systemami religijnemi. Religjoznawstwo napotyka wiele takich podobieństw, czyto w doktrynie, czyto w obrzędach, legendach i podaniach. Jednostronne i powierzchowne zestawienie tych podobieństw, często pozornych, bez ścisłego uwzględniania różnic, prowadzi do relatywizmu religijnego, który twierdzi, że wszystkie religje są w gruncie rzeczy do siebie podobne i że wartość ich jest względna w odniesieniu do społeczeństwa i epoki.
