Sekularyzm, organizacja ateistów angielskich (non-theists), zawdzięczająca swoje powstanie pismom polityka socjalnego, Jerzego Holyoake, który w połowie XIX wieku postawił tezę „ignorowania Boga“ i nieuznawania żadnej religji prócz moralności utylitarnej, mającej za jedyny wskaźnik ludzką roztropność. Sekularyści jego szkoły nie zaprzeczali wprost istnieniu Boga ani życia zagrobowego, lecz uznawali za niepotrzebne zajmować się temi kwestjami, jako dla nich niepoznawalnemi, lecz troszczyli się tylko sprawami wieku obecnego (wiek saeculum), stąd ich nazwa. Na stanowisku zupełnego ateizmu stanął Karol Bradlaugh (1833—1891), socjalny demokrata i parlamentarzysta angielski, jako prezes londyńskiej „Secular-Society“ a następnie wędrowny głosiciel sekularyzmu. Sekularyzm, jako sektę, charakteryzuje fakt, że jakkolwiek stoi on na stanowisku ateistycznem i odrzuca wszelką religję, mimo tego uznaje potrzebę kultu, ujętego w formę swoistego rytuału. Rytuał ten p. t. „Rituale Holyakense sive Hierurgia secularis“ ułożył przyjaciel Bradlangh’a, Faustyn Holyoake, dla użytku sekularystów w czasie godzin obrzędowych, pogrzebów, nadawania imion nowonarodzonym i t. p.
