Tytuł święcenia, źródło, dostatecznych dochodów, zapewniających dożywotnie, odpowiednie stanowi utrzymanie duchownego katolickiego. Prawo kanoniczne wymaga, aby wyższych święceń udzielano tylko tym, którzy mają zapewnione utrzymanie w formie beneficjum (titulus beneficii) lub majątku rodzinnego (titulus patrimonii). Dla zakonników wystarczającym tytułem kanonicznym jest uroczysta profesja zakonna czyli „tytuł ubóstwa“. Dla członków zgromadzeń o ślubach prostych istnieje „tytuł wspólnego stołu“. Państwowe prawo kościelne w Austrji i w Niemczech znało jeszcze t. zw. „tytuł stołu“ (titulus mensae), czyli zobowiązanie się państwa do dania duchownemu utrzymania z t. zw. funduszu religijnego.
