Proznego chleba nie chować

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Proznego chleba nie chować
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[230]

47. Proznego chleba nie chować.

Kowal czasu niektórego
Miał psa barzo leniwego,
Który na piecu zawżdy spał,
Kiedy jego gospodarz kował;
Ale, gdy kowal jeść począł,        5
Dopiero więc pies sie ocknął:
Chodził po domu, mardając.
Kości pod stołem zbierając.
Kowal, widząc, iż nie szczeka,
Jedno, śpiąc, obiada czeka,        10
Kijem go z domu wypędził,
A takie mu słowa mówił:
„Podzi precz leniwy sługo!
„Bo jesz wiele, a śpisz długo:
„Kiedy ja kuję, ty proznujesz,        15
„A kiedy jem, tedy czujesz”!

Proznujący i leniwi,
Którzy cudzym potem żywi,
Barzo mają być karani,
Ku robocie przypądzani. 20

[231] Rimicius: D (173) De fabro et cane. [H 413 Χαλϰεὺς ϰαὶ ϰυνάριον]. — FE (72) O kowalu ze psem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.