Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/139
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji |
| Pochodzenie | Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4 |
| Redaktor | Michał Arct |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1895-1897 |
| Druk | Józef Jeżyński |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
139. Świątek Ignac, lat 14, syn gospodarza gruntowego w Miechocinie. U. sz. M.
α) Rozpálony łańcuch, bo uón bardzo lubi chlyb jeś i ciągle porywá matce chlyb, to matka mu nie chce dáć drugi ráz chleba, ino gádá na niego: „Dám ci rozpálony łańcuch w zemby, a nie chleba!“
β) Ika, tak dzieci wołają na niego, bo mu na imie Ignacy; tak wołała na niego młodsá siostra Maryna.
γ) Dzieci tak słozyły na niego:
— Ika — sprzedáł byka, kupił mlyka.
δ) Dzieci tyz słozyły na niego:
— Świontek dumin (bo dumny je), — wláz w kómin.
ε) Dzieci tyz słozyły na niego:
— Świontek — mały dentek (bo kusy, tz. mały je), — wláz do kómina, — to lá niego wielgá mina.
Bo uón zawdy uomorusany (= zabrukany) chodzi, tajakby był w kóminie.
